Małe dziecko jest mocno związane emocjonalnie z rodzicami, a jedną
z najważniejszych jego potrzeb jest potrzeba bezpieczeństwa. Często jest ona zaburzona w momencie rozłąki maluszka z najbliższymi np. kiedy po raz pierwszy zostaje w żłobku. Małe dzieci mają słabo rozwiniętą orientację w przestrzeni i w czasie. Dominujące uczucie lęku blokuje chęć poznania nowego miejsca. Dlatego małe dziecko nie zwraca uwagi na to co się wokół niego znajduje. Nie jest również w stanie zainteresować się zabawkami czy zabawą. Cały czas koncentruje się na swoich emocjach.
W przygotowaniu maluszka do nowego etapu w jego życiu bardzo ważną rolę odgrywają rodzice. W okresie poprzedzającym rozpoczęcie uczęszczania do żłobka należy dziecku przedstawić placówkę jak coś niezwykłego, przyjemnego, bajecznego, a następnie stopniowo oswajać z nowym otoczeniem.
W okresie adaptacji również ważną rolę spełniają opiekunowie, którzy wspierają dzieci i ich rodziców w pierwszym trudnym okresie pobytu dziecka w placówce.
I etap obejmuje:
– rozmowę z rodzicami i prezentację placówki.
– przedstawienie pracowników którzy się będą opiekować dzieckiem.
II etap obejmuje:
– pojawienie się dziecka w żłobku
– adaptacja dziecka zaczyna się od skróconego czasu pobytu w placówce co umożliwia stopniowe łagodne wrastanie w środowisko.
– staramy się uzyskać maksymalnie dużo różnorodnych wiadomości o dziecku przekazujemy rodzicom najbardziej istotne informacje o dziecku i funkcjonowaniu żłobka.
Dekalog
Okres wczesnego dzieciństwa to najważniejszy etap w życiu człowieka. Niektórzy badacze twierdzą, że zmiany rozwojowe, jakie zachodzą w poszczególnych strefach życia tj. w sferze intelektualnej, emocjonalnej, społecznej stanowią fundament dla zmian rozwojowych, które decydują o jakości życia w kolejnych etapach rozwoju człowieka w okresie młodości i dorosłości.
Dlatego:
Dbajmy o pogodny nastrój i pełną życzliwości atmosferę.
Nie ulegajmy we wszystkim dziecku, ale jednocześnie nie wymagajmy od niego ponad jego siły.
Przestrzegajmy ustalonego regulaminu dnia.
Dostarczajmy dziecku odpowiednich bodźców rozwojowych, ale unikajmy niestosownych czy szkodliwych.
Nie traktujmy sami i nie pozwólmy innym traktować naszego dziecka na pokaz.
Starajmy się dawać dziecku okazję do stawania się coraz bardziej samodzielnym i zaradnym.
Nie zapominajmy, obok umysłu, kształtować jego charakter przez wyrabianie życzliwego stosunku do wszystkiego i wszystkich.
Nie trzymajmy naszego dziecka w izolacji – niech od samego początku wrasta w społeczeństwo, poznaje swoje prawa i obowiązki.
Starajmy się być w obecności dziecka zawsze spokojni, cierpliwi, zrównoważeni – nasz niepokój, gniew czy zniecierpliwienie zawsze ujemnie odbija się na dziecku.
W tym postępowaniu z dzieckiem starajmy się stosować więcej nagród niż kar, pamiętając o tym, że więcej dobrego można osiągnąć chwaląc – niż ganiąc.
Pamiętajmy: Dorothy Nolte
„
— Dorothy Nolte
Gdy dziecko doświadcza krytycyzmu – uczy się pogardzać.
Gdy dziecko doświadcza wrogości – uczy się agresji.
Gdy dziecko doświadcza drwin – uczy się być skrytym.
Gdy dziecko doświadcza wstydu uczy się poczucia winy.
Gdy dziecko doświadcza wyrozumiałości uczy się być cierpliwym.
Gdy dziecko doświadcza wsparcia -uczy się pewności siebie.
Gdy dziecko doświadcza pochwał – uczy się doceniać.
Gdy dziecko doświadcza sprawiedliwości uczy się być uczciwym.
Gdy dziecko doświadcza bezpieczeństwa uczy się zaufania.
Gdy dziecko doświadcza aprobaty – uczy się lubić siebie.
Gdy dziecko doświadcza przyjaźni i akceptacji – uczy się znajdować miłość w otaczający świecie.
„
— Dorothy Nolte